بررسی اثر قارچ های میکوریزوسیکولار- آربوسکولار، باکتری Bradyrhizobium japonicum و فسفر بر کارآیی جذب برخی از عناصر غذایی در سویا

به منظور تعیین اثر قارچهای میکوریزوسیکولار- آربوسکولار (Vesicular Arbuscular=VA) باکتری Bradyrhizobium japonicum و فسفر بر کارآیی جذب عناصر غذایی در گیاه سویا سه عامل قارچ (در دو سطح، کاربرد و عدم کاربرد آن)، فسفر (در سه سطح 0، 6 و12گرم P2O2 در مترمربع) و باکتری در دو سطح (کابرد و عدم کاربرد ‌آن) با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در4 تکرار بر روی گیاه سویا (رقم ویلیامز) مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده کاربرد باکتری سبب افزایش کارآیی جذب فسفر گردید و اثر قارچ و فسفر نیز بر صفت مذکور درسطح 1 درصد معنی دار بود.کاربرد قارچ باعث افزایش کارآیی جذب پتاسیم شد و اثر باکتری و فسفر نیز بر این صفت در سطح 1 درصد معنی داری گردید. به طور کلی همزیستی توام گیاه سویا با باکتری و قارچ به همراه مصرف 6گرم P2O2 در مترمربع، بیشترین کارایی جذب فسفر(517.7 گرم فسفر جذب شده به ازای هر کیلوگرم فسفر قابل جذب خاک) را داشت. در حالی که کمترین میزان این صفت (160.6 فسفر جذب شده به ازای هر کیلوگرم فسفر قابل جذب خاک) مربوط به عدم کاربرد باکتری و قارچ و مصرف 12گرمP2O2 در مترمربع بود. همجنین همزیستی توام گیاه سویا با باکتری و قارچ به همراه مصرف 6گرم P2O2 در مترمربع، بیشترین کارایی جذب پتاسیم (95.5 گرم پتاسیم جذب شده به ازای هر کیلوگرم پتاسیم قابل جذب خاک) را نشان داد. در صورتی که کمترین مقدار صفت مذکور (47.7گرم پتاسیم جذب شده به ازای هر کیلوگرم پتاسیم قابل جذب خاک) ناشی از عدم کاربرد باکتری، قارچ و فسفر بود.